De keukenstoel-avonden

Wat een mens al niet doet om een laatste streepje herfstzon te vangen! In het geval van ondergetekende: men slepe een tuinstoel naar het fijnste plekje in het groen en gaat daar heerlijk zitten genieten van een kop thee/de zingende vogeltjes/ een vleugje lavendel/ lui soezende katten/ de afwezigheid van de kinderen de strakblauwe luchten!

Maar, als men niet beschikt over zo’n idyllisch eigen lapje grond, dan heeft een mens in feite drie opties (in stijgende graad van leukigheid):
  • Men staart uit het raam met een zucht/een wel erg sippe uitdrukking/een snik en een traan (en een heel zielig liedje op de achtergrond)
  • Men installeert zich op een bankje in het park. Uiteraard naast het obligate omaatje en met als excuus de krant/ een ijsje/ een kind in de zandbak…
  • Men springt uit de band en verwent zichzelve schandelijk op een knus terras met een …. (opties zelf aan te vullen)
Maar, beste lezer, we zijn optie vier tegenwoordig helemaal vergeten! DE OPTIE VIER is er eentje met een rijk verleden, beproefd door generaties als het ware. Waar we het over hebben? Een simpel, maar geniaal concept! Even de uitgangspunten van deze strategie op een rijtje:

  1. Locatie: de stoep (bij voorkeur langs een steenweg vol druk toeterend verkeer) en dan liefst niet naast de buurman maar discreet op enkele meters afstand (zodat er enkel roepend kan worden gecommuniceerd: dit haalt het aandeel onnodige gesprekken aanzienlijk naar beneden).
  2. Attribuut: een keukenstoel, liefst gammel. Een krukje kan ook nog net, maar een comfortabele tuinstoel is uit den boze. Het leven is lijden, nietwaar?
  3. Dresscode: blote armen! Voor de heren betekent dat een “Marcelleke”, voor de dames een shortjurk, als het kan met een paar javelvlekken.
  4. Houding: de armen stevig over elkaar geslagen met als optie (indien de buik of borstomvang voldoende): handpalmen onder de oksels.
  5. De blik: nors (wij amuseren ons niet, of we laten dat in elk geval niet blijken)
  6. Het gespreksonderwerp: eeeehhh, niet helemaal duidelijk voor de theetante, maar misschien is dat ook minder van belang. Het gaat immers om de introspectie, om de mindfulness en de meditatie in de frisse avondlucht.
Tijdens deze onverwachts mooie herfstavonden kunt u nog enkele specimen van bovenstaand gebruik aantreffen langs steenweg en straatrand. Maar, beste mensen VERGIS U NIET! We hebben hier te maken met een uitstervend ras! Sterker nog: de keukenstoelzitters kwijnen zienderogen weg! 

Daarom: koester het, geef het een applausje! Of, nog beter, hou deze traditie in ere en vat zelf eens post op de stoep. Want zo’n mooie keukenstoelavonden in september, die komen vast noooooit meer terug!

Reacties

  1. Aan ons appartement heeft de stad een paar bankjes gezet: met zo'n weer dezer dagen zit daar menig buurman of -vrouw van de compagnie en 't niks moeten. Ont-moeten =)

    Trouwens, ik heb je aangetikt op m'n blog ;)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts