Quality moments

Ten huize theetante wordt momenteel volop afgeteld naar Kerstmis. De laatste maand van het jaar vullen we namelijk met quality-moments, creatief verpakt in een adventskalender. Elke dag een doosje vol zoetigheid en een opdrachtje. Dansen in de living bijvoorbeeld, een gek rijmpje bedenken of een kerstknutsel fabriceren. En dit alles met absolute toewijding en liefdevolle aandacht van ondergetekende. Driewerf hoezee!

Doelbewust tijd maken om samen iets gezelligs te doen. Want daar komt het doorgaans zo weinig van. Maar nu stempelen we gekke kikkers met groene inkt en vingertoppen! We knippen sneeuwvlokken voor het raam en we plakken kerststerren. Maar we staan vooral versteld van elkaar! Wat een creativiteit en vooral: wat een verhalen komen er los. En eigenlijk kost dat uiteindelijk weinig moeite.

Je moet er alleen maar even tijd voor willen maken. Even loskomen van je eigen doelen en besognes. Even zitten, luisteren, kijken. En dat doen we dus elk jaar in december met volle inzet en met veel plezier!

Terwijl ik de kalender in elkaar knutselde en grappige opdrachtjes verzon, las ik een boek over een gezin waar samen dingen doen tot een minimum beperkt wordt. Een verzameling  eenzame individuen is het, die allen hun eigen gang gaan. Voortgedreven door ambitie en gekweld door een verleden. Maar dat mogen geen excuses zijn.

Want het kind in dit gezin, Bela, komt heel wat aandacht en liefde tekort. Haar moeder stort zich liever op een academische carrière, dan dat ze een kleuter entertaint of een tiener van ontbijt voorziet. De vader doet zijn best, doch lummelt vooral onhandig in de marge rond , niet goed wetend hoe hij het beter aan kan pakken.

Een gezin bovendien dat balanceert. Tussen een toekomst vol kansen en een verleden vol drama. Tussen afscheid en een nieuw begin. Maar vooral tussen twee culturen: het koude Noorden van Amerika en het zinderende India.

Net als in haar vorige boeken en kortverhalen, weet Jhumpa Lahiri me weer te bekoren met een fijnzinnige, liefdevolle schets van een ingewikkeld gezin. Mensen die de wereld rondreizen om opnieuw te beginnen. Maar die hun verleden niet helemaal kunnen achterlaten. Zoals steeds bij Lahiri is die migratie maar een achtergrond, de achterwand waartegen zich algemeen menselijke problemen afspelen. Die van een liefdeloos huwelijk zonder ware aandacht voor elkaar bijvoorbeeld. Van de spanning tussen werk en gezin. Van mensen ook die oprecht hun best doen, het maatschappelijk ver schoppen, maar op persoonlijk vlak steken laten vallen, omdat ze te weinig aandacht besteden aan wat echt belangrijk is. En tenslotte: een ode aan de veerkracht van een kind, dat toch haar draai vindt in het leven.

Er valt in dit boek veel aan te merken op de keuzes van de hoofdrolspelers. Toch zijn het geen onmensen. Het zijn vooral rusteloze zielen, die geen tijd nemen om te genieten van wat ze wel (nog) hebben. Pas aan het einde van hun leven ontdekken ze dat het leven meer is dan je losmaken van je verleden.

Kortom: uiteindelijk toch een heerlijk boek. Geen kommer en kwel, maar vol hoop.  Een boek dat met veel liefde geschreven is. Dat personages heeft aan wie je je ergert; maar van wie je ondanks alles hoopt dat het goed met hen afloopt. Van boeiende contrasten en fijne momenten. Liefhebbers van Lahiri zullen niet ontgoocheld zijn!

Reacties

Populaire posts