Parapluhuhuhuhu!



Ook al bestaan er buienradars, een ongeluk zit in een klein hoekje. Met een paraplu de straat op stappen lijkt in onze contreien dan ook een logische keuze. Het alternatief: een regenkapje, is immers nauwelijks verdedigbaar.

Paraplus hebben vele voordelen. Niet alleen kan je fijn Gene Kelly-gewijs een choreografie opvoeren op de stoep, in een jolige bui kan je ook zonnig pluutje draaiend door het leven huppelen. Met buitenissige modellen tover je kleur op straat en een glimlach op het gezicht van menig passant (ook al is het een meewarige glimlach, het is er eentje). Bovendien word je niet nat. En dat is prettig voor kapsel en globaal welbevinden. Kortom: meenemen die paraplu! Maar in de praktijk worstelt theetante met dit nuttige advies.

Om de een of andere onverklaarbare reden wensen paraplus immers niet lang in de buurt van de theetante te vertoeven. Eerder vroeg dan laat nemen ze onherroepelijk de benen. Dit bij voorkeur tijdens ritjes met het openbaar vervoer, al zijn er ook een aantal tussenuit geknepen in een drankgelegenheid of knusse winkel. Héél flauw!

Daarom bedacht theetante een slimme strategie. Voor haar enkel kleine, opvouwbare pluutjes, bovendien van de goedkope soort. Je hebt ze steeds bij de hand en verlies doet dan minder zeer, was de redenering. Probleem voorgoed opgelost? Helaas!

Kleine, goedkope regenschermpjes hebben namelijk de neiging kritiekloos met alle winden mee te waaien. Ze plooien zich werkelijk naar àlle grillen der natuur. Tante probeert dat op te lossen door zelf elastisch in te spelen op plu’s grillen. Maar uiteindelijk wint de paraplu altijd. En hoe nijdig tante dit exemplaar ook in een vuilnisbak propt, de volgende plu is altijd even eigengereid.

Volgens tante is er in het collectieve onderbewustzijn van paraplus een samenzwering tegen haar op til. Maar ze geeft zich niet gewonnen. Want, een regenkapje? Dat nooit!

Reacties

Populaire posts