Tea for one


Werkende moeder zijn, da’s altijd een beetje hollen. Van de fietsenstalling naar de trein, van station naar de schoolpoort en hop naar de kookpannen (huiswerk nakijken tussendoor). En dan natuurlijk ook nog naar de muziekschool, de zwemles en het zangkoortje (en, laten we even eerlijk zijn, ook naar de leesclub, de sToffenmadammen en de kookclub). Kabouter lui formuleerde het reeds kernachtig: “Daar word ik zooo moe van!”.

Maar eens per week heeft de theetante ineens twee volle, lege uren ter beschikking! Helemaal voor zichzelf, wat een weelde! Maar, ook: wat een leegte, en hoe vullen we die op? Volgens welk criterium geven we gepaste inhoud aan deze loze ogenblikken?

Tot dusver koos tante voor de optie “algemeen nut”, en dus vulde zij de overtollige uurtjes met heen en weer rennen naar winkels, met het regelen van administratieve geplogenheden, met tandartsafspraken en meer van dat leuks. Met als resultaat dat ze uiteindelijk, vermoeider dan anders, uitgeblust aan de schoolpoort stond. En dat terwijl de theekopjes op zo’n moment juist een extraatje verwachten.

Een mens vraagt zich dan af: waarom? Al dat gedraaf, waar is dat voor nodig? Wel, beste lezer, nu komt het: nergens voor! Theetante kon gerust even uitblazen in een cafeetje, maar dat weigerde ze pertinent wegens: zielig zo in je eentje aan een tafeltje.

Maar toen vorige week de boodschappen waren gedaan en het wel erg vervelend miezerde, dacht de theetante, vooruit, ik zwicht voor een kopje thee! En… het was zalig! Even helemaal alleen met thee en boek, terwijl op de achtergrond anderen hard in de weer waren met serviesgoed en bestek. Theetante voelde zich weer even het kleutertje van weleer: lekker warm ingeduffeld, en wetend dat anderen voor je zorgen! Zalig onbekommerd!

Dus, theetante warmde haar handjes nog eens extra om de tas thee. Blikte naar buiten naar de verkleumde voorbijgangers en dacht: zo’n tea for one, dat ga ik vaker doen!

Reacties

Populaire posts