De Grote Opruiming!


Er zijn altijd van die "leuke" moeders die op een druilerige zondag zeggen: "Ruim je kamer eens op! Vooruit, weg met die rommel! Laat je handjes maar eens wapperen". En vervolgens loopt dat soort moeders dan weg. (tssss)

Daar staat dat kind dan, helemaal alleen temidden van de chaos. Slechts één vraag domineert zijn gedachten "HOE?". Maar, na enig denkwerk is het antwoord ook weer snel gevonden: men pakke een cluster troep (met gestrekte armen uiteraard, want misschien lééft het). En men proppe deze ondefinieerbare substantie in ongewijzigde samenstelling in een kast/op een plank/op een bureau.

Voila! Rommel = wat op de grond ligt!

Groot is de verbazing dan ook als de mama niet tevreden is met deze toch wel zeer welwillende inspanning. "Maar dàt is geen opruimen!", zucht ze verontwaardigd. Het betrokken theekopje raakt het Noorden kwijt en vraagt vertwijfeld: "Maar wat dan wel?" Voorwaar, een existentiële vraag, waar grootse denkers uit het verleden al het hoofd over hebben gebogen én gebroken. En zo doende kwamen zij tot verrassende inzichten:

"Rommel = spullen die niet op hun plaats liggen" (Mary Douglas)

Oftewel: spullen die op hun plaats liggen, zijn geen rommel (en "hun plaats" kan inderdaad ook een vuilnisbak zijn). Ja, u snapt het al: opruimen draait om ordenen! Je gaat rommel te lijf door collectietjes te maken van gelijkaardige specimen! Temidden van de chaos zoek je naar de grote lijnen, de rode draden. Net zoals wetenschappers. Of filosofen. Ja, Aristoteles en Plato, om maar twee voorbeelden te noemen, waren al keien in opruimen. Sterker nog, als hun moeder hen niet had aangespoord tot orde, zouden zij het nooit zo ver hebben geschopt!

Zo had het theekopje de zaak nog niet bekeken en hij toog aan de slag. Al snel kwam een indeling tot stand in strips, leesboeken, dierenboeken en "weetboeken" (een verrassend innovatieve categorie). Daarna kreeg hij de smaak pas goed te pakken en wilde overgaan tot subcollecties, als daar zijn "Dinoboeken", "Moppenboeken" en "Geronimo Stiltons".

En tijdens deze aangename sorteerarbeid kwam hij ook nog eens boekwerken tegen die hij allang was kwijtgeraakt. Kortom, na een uurtje kwamen moeder en zoon tot de conclusie dat opruimen best plezant kan zijn. En zinvol. En geestelijk verrijkend. Vandaar dit afsluitende motto:

Opruimen = filosofie! (Alain de Botton: schrijf dààr maar eens een boek over)


PS. Moeders met opruimsuggesties bestonden al in 1982! bij Kinderen voor Kinderen bijvoorbeeld

Reacties

  1. Tiens, ik heb hier nog enkele wollen juffertjes rondlopen die de opruimtips van een "door de wol geverfd" theekopje (wat vind je van de uitdrukking!) best kunnen gebruiken. Stuur je hem de volgende druilerige zondag eens de hoek om? Krijg zo'n onweerstaanbare drang om aan de lenteschoonmaak te beginnen. Enfin, om de juffertjes eraan te zetten.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts