A Christmas Carol – Charles Dickens




Er zijn van die boeken die je altijd al hebt willen lezen. Maar waarvoor je op de één of andere manier nooit het goede moment vindt. Zonde natuurlijk! Maar dan plots, spannen alle geesten in het universum samen en werpen je het boek voor de voeten. En dan sta je machteloos!

A Christmas Carol was mij uiteraard wel bekend. Mijn vader placht immers rond de kersttijd met enig acteertalent (krakende stem en gekromde rug) “Marley was dead, as dead as a doornail” te berde te brengen. En daar dan een akelig lachje achteraan te sturen. Zelf kende het verhaal alleen uit de Dagobert Duck versie, en had derhalve  dus een donkerbruin vermoeden dat het origineel beter zou zijn dan deze remake. Maar ondanks deze voortekens, had ik drempelvrees.

Het duurde dus tot eerste kerstdag anno 2014 voor ik dit boek eindelijk uit de ouderlijke boekenkast plukte. En wel in een schitterende editie uit 1961, gebonden in kerstrood linnen en met fantastische tekeningen van Ronald Searle. Rake karikaturen in stemmige blauwige tinten: tegen zoveel knipoogjes kon ik niet op. Ik nestelde me in een heerlijke fauteuil, knabbelde op een kerstkransje en sloeg het boek open. Om daar nog eens verwend te worden met een ontroerende aantekening van mijn vader, die helaas al even overleden is. Hij las A Christmas Carol voor de laatste keer op kerstavond 2004 “zoals het eigenlijk hoort” en had “ er enorm van genoten”. Dat gingen we een decennium later dus nog eens overdoen.

Het verhaal

Voor wie het niet kent: even het verhaal samenvatten. Scrooge, een afschuwelijk knorrige oude vrek haat kerstmis wegens idioot en naïef. Het kost bovendien allemaal handenvol geld en je wint er niets bij. Weg ermee! Maar op een mistige kerstavond krijgt hij bezoek van de geest van Marley, zijn voormalige vennoot die is overleden. Marley klaagt en jammert, want zijn lot is op zijn minst gezegd “niet prettig”. En eenzelfde ellendige straf staat Scrooge ook te wachten als hij zijn leven niet betert. Scrooge wil daar aanvankelijk niets van horen, maar wordt op sleeptouw genomen door drie geesten: de geest van het verleden, die van het heden en die van de toekomst. Als Scrooge herinnerd wordt aan fijne tijden en ziet wat zijn huidige gedrag allemaal teweeg brengt, schaamt hij zich. En belooft beter te doen. En zo eindigt de ooit zo vrekkige Scrooge als de grootste weldoener van de stad. En als de grootste fan van het kerstfeest.

Wat ik ervan vond

Dickens lezen is toch iets waarvoor ik blijkbaar een drempel over moet. En telkens kom ik weer tot dezelfde conclusie: het was geen straf. Absoluut niet. Dickens is dolle pret. Britse humor van de bovenste plank. Vol grimlachjes, die de duisternis extra aandikken en vrolijke passages tot een hilarisch hoogtepunt verheffen. Vol mensenkennis en frisheid die dit verhaal een dikke 170 jaar later bijzonder leesbaar maakt. En voor de liefhebbers: de spookpassages zijn gepast griezelig!

Ik hield vooral van de geest van het heden. Een gemoedelijke reus die vrolijkheid over de mensen uitstrooit en ervoor zorgt dat elkaar zo vriendelijk tegemoet treden rond de kersttijd. Volgens mij heeft J.K. Rowling haar Hagrid uit Harry Potter op dit model gemodelleerd. Of anders zijn het broers. Of neven.

Natuurlijk heeft dit boek een moraal. Die je met enige slechte wil flauw en zweverig zou kunnen noemen. Maar fijn is ook dat Dickens deze levensles er echt niet irritant dik bovenop legt, maar op een vrolijke manier brengt, met wat nuance en wat overdrijving. En juist daarom wel iets om even over na te denken. 

Kortom: de drie geesten uit A Christmas Carol spookten de voorbije dagen ook rond in ons huis. Ze waren vriendelijk, maar duidelijk. Ze maakten deze kersttijd heel bijzonder!

Reacties

  1. Wat leuk en inspirerend om te lezen. Ik heb redelijk wat Dickens gelezen, maar ken dit verhaal alleen van de verfilmingen. Misschien volgend jaar toch maar eens de tekst zelf er bij nemen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Echt doen hoor Anna, volgend jaar met kerstmis. Lekker onder een dekentje en met een potje thee erbij: heerlijk genieten (het lukt vast ook met Wisky, maar dat is een ander verhaal!)

      Verwijderen
  2. Wat zet je toch weer heerlijk de sfeer neer! Mijn exemplaar van A Christmas Carol komt ook uit de boekenkast van mijn (overleden) vader. En hoewel dat exemplaar een eenvoudige rode omslag heeft, komen er bij het enkele zien van het boek of het horen van de titel weer allerlei warme herinneringen naar boven. Zullen we de traditie weer nieuw leven inblazen en voortaan elke kerstavond Dickens lezen? :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat spreken we bij deze af mrs Jo! En meteen wens ik je een leesrijk 2015!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts